hayatın tam ortasından

Ben kazadan sonra elini kullanamayan bir adamım. Ben doğuştan yürüyemiyorum. Ben duyamıyorum. Benim için her şey siyah. Ben savaşta böyle oldum, artık koşamam. Benim doğuştan. Benim sonradan oldu. Ben dışarda sizler gibi rahat değilim. Ben acımanızı istemiyorum,  bana saygı göstermenizi istiyorum. Ben yardımcı olmanızı istemiyorum anlamanızı arzuluyorum. Acımayın çünkü acınacak bir durumum yok sadece engelim var ve engelimi kaldırmak istiyorum.  Engelim ne mi? Koşamamam ya da hareket edememem değil? Kaldırım yap ama yüksek olmasın, dar olmasın, taşıtlarına birer basamak koy,  kapıların neden bu kadar dar? Önyargını kır ve beni işe al. İşte benim engelim budur; engellerimi kaldırmak da bunları dikkate almaktır. Engelli; doğuştan veya sonradan meydana gelen hastalıklar, öne sürülerek, toplumsal yaşamın birçok alanında kısıtlanan, engellerle karşılaşan kişidir. Engel yaratan sakatlıktan çok ön yargılar, tutumlar ve çevredir. Sakatlık vücutta bir eksiklik olması iken engelli olmak günlük

Kimi derdinin büyüklüğünden kimi ne yapacağından  yakınır,  Aslında insan,  hedefi olmadıkça yaşamdan tat alamayacağının  farkında değildir.  Önemli olan sorunlarının olduğu değildir, ''İnsan evet bir derdim var, bunu çözeceğim.''  diyebilmelidir. Umudunu hiç kaybetmemelidir ki mutlu olabilsin.  Öncelikle biraz param, bir tane arabam ve evim olsun isteriz, olur.  Bu sefer de bir arabam daha olsun, bir yazlık bir kışlık daha iyi olur diye düşünür ve bu sefer de bunu isteriz.. Önce ev istersin evin olur,  sonra araba istersin, oda olur yani sonu yoktur, hep daha fazlasını istersin. Peki sen bunları aldıktan sonra senin sorunların biter mi? Ne olacak, unutursun istediklerini aldıktan sonra başlarsın üzülmeye , her şeyi yaptım neden hala üzülüyorum?  Sorunlar hep olacak , sen yatın da olsa katında olsa hatta milyarder de olsan o olacak ama sende o nu çözebilecek umut olacak mı? Onu çözebilecek kadar uğraşacak mısın? Bu yüzden umut olmalı, kaybedilmemeli...