hayatın tam ortasından

Her gün tonlarca film seyrediyoruz, süslüyorlar,  püslüyorlar, uğraşıyorlar ve değişik hikâyeler çıkarıyorlar.  Hikâyelerin olmazsa olmazı ‘'kadın'’  bazen bir gerilim filminde kesiliyor, her yer kan revan oluyor. Bazen aşk filminde aldatılıyor, erkeğe yeniliyor. Aksiyon filmlerinde erkek ajanlarla beraber kötü adamları yakalamaya çalışıyorlar. Anlayacağınız kadınsız bir film olmuyor. Peki, neden çoğu filmde kadınlar erkek olmadan yapamazlarmış, erkek olmadan güçsüzmüş gibi görüyoruz. Bir filmde kadının yeri nerede bunu anlayabilir miyiz? Peki, nasıl anlarız? Unutun filmin içindeki karakterleri, hikâyeleri; filmlerin ve dizilerin set arkasına bakıldığında bile erkek egemenliğini görüyoruz. Kadınlarımıza ağır işler mi yüklemiyoruz, erkekler kadınlardan güçlüdür mü yoksa… Biz sinemaseverler olarak hangi soruyu yöneltmeliyiz?  Türk sineması gibi Hollywood filmlerinde de kadının bir cinsel meta olarak kullanıldığını görebiliyoruz. Kadını arzu malzemesi haline getiren f

Seninle daha bitmemiş bir hikayemiz , izleyeceğimiz tonlarca filmimiz, kuracağımız bir sürü hayal dünyamız var. Daha konuşamadığımız geleceğimiz, halledemediğimiz, evlilik planlarımız var. Biz seninle saçmalayacağız daha, yumruklayacağız birbirimizi; öyle bir yumruklayacağız ki ''bir daha diyeceğiz'' öyle bir sarılacağız ki bir daha hiç kopmayacak gibi. Öyle hayaller kuracağız ki öyle planlar yapacağız ki insanlar sadece düşündüklerimizi kıskanacak . Hep mutlu olmayacağız tabii,  üzüldüğümüzde hep bir bütün olacağız ki insanlar bize zarar vermesin. Birbirimizi annemiz, babamız, arkadaşlarımız değil daha hayatımıza girmemiş insanlara bile anlatmak  isteyeceğiz ama anlatmayacağız. Bizim ilişkimizi herkes bilmeyecek, nazar değer diye korkacağız. Öyle bir ilişkimiz olacak ki gıpta edilecek. Öyle seveceğiz ki biz birbirimizle evlilik değil yaşlanma planları kuracağız, hastalığı göze alarak evleneceğiz. Aşkımız uğruna ne geçmişi deşeceğiz ne geleceğimizle oynayacağız. Hem geç

O elimde olsaydı da, tam da şimdi bütün sinirimi en çok sinirlendiğim insandan çıkarsaydım. Dedikten sonra şekerlemelerin sinirimi bir anda alıp götürmesi gerçeğiyle yüzleştim. Çatalı görünce ise içimin bir hoş olması, krep görülünce midemden çıkan sesler ve o renkler… krepin adeta plak gibi dönmesinin verdiği huzur… Renklerin dönmesiyle benimde koltuğumdan uzaklaşarak sahil kasabasında, denize karşı uzandığım dakikalar. Hipnotize edildiğim dakikalardayız efendim. Hepsi sadece bir videoda buluşmuş, sanki içimdeki kıpraşmalar böyle bir video izlemeyi bekliyormuş. Kasaba yerine kalkıp mutfakta atıştırmak ve daha sonra olacakları düşünmekte gerçekte olanlar tabii ki. Adeta içimi hoplatıyor. Ve sonradan dönen renkli şekerlemeler kabus; evet gece gece gelen kaloriler al bide buradan yak. Akıllı kekmiş pehh. Ve sonunda da vicdan azabının çevrelediği dakikalarla bitiriş… Ve evet o tavşanlar mutfaktan kaçarak uzaklaşan ben. İzleyin bakalım sizde ne uyandıracak. 

Tuvalet kağıdından da sanat olur muymuş demeyin, bakın oluyormuş. Hamburg’da yaşayan Türk asıllı sanatçı Şakir Gökçebağ, sadece bir tuvalet kağıdı demiyor ve ortaya göz zevkine hitap edecek şekiller çıkarıyor.  Kendisini merak eden olursa   buradan Ve Jacguet Fritz Junior ise sadece rulosu ile harikalar yaratmış.  Sadece rulolardan yapılan başka bir sanatta işte burada. 

‘Gelecek’ sözcüğü ağzımdan çıktığında, İlk hecesiyle anında tarih olur.   ‘Sessizlik’ sözcüğü ağzımdan çıktığında, Yok ederim sessizliği. ‘Hiç’ sözcüğü ağzımdan çıktığında, Hiç kimsenin kavramayacağı bir şey yaratırım. Wislawa SZYMBORSKA 

  Adamın biri doktoruna gider ve ''Doktor, kardeşim fıttırdı kendini tavuk sanıyor'' der. Doktor da ''Getirseydiniz ya, tedavi ederdim'' der. Adam şöyle der ''Evet ama doktor, yumurtaları çok işime yarıyor.'' Galiba bende insan ilişkilerinde aynı şeyi hissediyorum. Çünkü bazen akıl dışı, hatta saçma olduklarını bilseniz bile sürdürmeye çalışıyorsunuz. Çünkü hepimizin yumurtalara ihtiyacı var." 

Az bütçeyle ve tek açıyla çekilen  muhteşem ''OK Go'' klipleri...   İkinci klip 2007'de En İyi Video Klip dalında Grammy kazanmış.

 Meşhur ‘’ Bu bir pipo değildir.’’ cümlesi  ile bilinen, gerçeküstücülük akımının öncüsü ablamız Magritte, aynı pipo resmi gibi bir resimle kendine hayran bırakıyor.  John Berger ''Görme Biçimleri’’ adlı kitabında Magritte’nin  ‘’Düşlerin Anahtarı’’ adlı resmini kullanıyor.  Görmek, bakmak, imgeler, reklamlar ve düşünceler… Kitap kapağına bakıldığında dört ayrı kutucuk, şekil ve imgeler görüyoruz.  Görselde at resminin altında kapı, saat resminin altında rüzgâr , vazo resminin altında da kuş yazısı görüyoruz. Son kutucukta da ise valiz resmine valiz yazılmıştır. İletişim şeklimiz nasıl olursa olsun ister görsel ister yazılı hayatta muhakkak bu dört kutucuk kullanılır. Kapak der ki; hayatta ya at ve kapı gibi yoruma açık ve  karmaşık bir anlam kullanacaksın, ya saat ve rüzgâr gibi anlaşılır ve yaratıcı bir mecaz kullanacaksın,  ya ben yaptım oldu diyeceksin ya da valize valiz diyeceksin arkadaş, kuralı budur der ve kitap bundan bahseder. Ee tabi kitap şiddetle tavsiye ed

 İnsanın içindeki ritim duygusunu kabartan film  ''Delicatessen''