hayatın tam ortasından

Ben kazadan sonra elini kullanamayan bir adamım. Ben doğuştan yürüyemiyorum. Ben duyamıyorum. Benim için her şey siyah. Ben savaşta böyle oldum, artık koşamam. Benim doğuştan. Benim sonradan oldu. Ben dışarda sizler gibi rahat değilim. Ben acımanızı istemiyorum,  bana saygı göstermenizi istiyorum. Ben yardımcı olmanızı istemiyorum anlamanızı arzuluyorum. Acımayın çünkü acınacak bir durumum yok sadece engelim var ve engelimi kaldırmak istiyorum.  Engelim ne mi? Koşamamam ya da hareket edememem değil? Kaldırım yap ama yüksek olmasın, dar olmasın, taşıtlarına birer basamak koy,  kapıların neden bu kadar dar? Önyargını kır ve beni işe al. İşte benim engelim budur; engellerimi kaldırmak da bunları dikkate almaktır. Engelli; doğuştan veya sonradan meydana gelen hastalıklar, öne sürülerek, toplumsal yaşamın birçok alanında kısıtlanan, engellerle karşılaşan kişidir. Engel yaratan sakatlıktan çok ön yargılar, tutumlar ve çevredir. Sakatlık vücutta bir eksiklik olması iken engelli olmak günlük

Kimi derdinin büyüklüğünden kimi ne yapacağından  yakınır,  Aslında insan,  hedefi olmadıkça yaşamdan tat alamayacağının  farkında değildir.  Önemli olan sorunlarının olduğu değildir, ''İnsan evet bir derdim var, bunu çözeceğim.''  diyebilmelidir. Umudunu hiç kaybetmemelidir ki mutlu olabilsin.  Öncelikle biraz param, bir tane arabam ve evim olsun isteriz, olur.  Bu sefer de bir arabam daha olsun, bir yazlık bir kışlık daha iyi olur diye düşünür ve bu sefer de bunu isteriz.. Önce ev istersin evin olur,  sonra araba istersin, oda olur yani sonu yoktur, hep daha fazlasını istersin. Peki sen bunları aldıktan sonra senin sorunların biter mi? Ne olacak, unutursun istediklerini aldıktan sonra başlarsın üzülmeye , her şeyi yaptım neden hala üzülüyorum?  Sorunlar hep olacak , sen yatın da olsa katında olsa hatta milyarder de olsan o olacak ama sende o nu çözebilecek umut olacak mı? Onu çözebilecek kadar uğraşacak mısın? Bu yüzden umut olmalı, kaybedilmemeli...  

Zamana hapsettik her şeyi, bir saate sığdırmaya çalıştık. Hiçbir konuda özgür olamadığımız gibi istediğimiz zamanda da olamadık. İsteklerimizi, aşklarımızı, heveslerimizi, ve belki de en önemlisi ruhlarımızı... Sonra da biz zamana hapsolduk.    Zaman istediğimize, yediğimize  hükmetmeye başladı ve bizim adımıza karar verir oldu.  Ne yapacağımızı yıllar söylemeye başladı hatta. Örnek mi ? Belli bir yaşa gelmeden  içki içemez oldun, belli bir yaşa geldiğinde evlenmelisin, kariyerin bitme yaşı vardır, çocuk için geç kalınmaz. Ne konuştuğum değil ne kadar konuştuğumdur mesele bazen. Zamanı öğrendiğin vakit hayatı da öğrenirsin.

Ucube: Bir  heykele yorum yapmak için sanat okumak gerekli değil. Galatasaray: Bütün  Galatasaraylıları gözden geçireceğim. Kanuni Sultan Süleyman: Şimdi Türkler Rusları sevmiyor ya o yüzden bu laflar. Berlusconi: Eğer  vakit bulursa kendi işiyle de ilgilenecek. İçki: Önce büyü sonra iç; maazallah  bir şey falan olur. Ödül: Ben  çocukları kurtaran adamlara ödül veririm arkadaş. İstifa : Edeceksen et, etmeyeceksen yoluna devam et dimi ama. Üstünü kapatmaya çalışmak: Biz  kültürümüzü böyle devam ettirdik ya. Yeraltı kaynakları: Mesela  cesetler mi ?

  Derste İngilizce film izleyeceğiz ve sonrasında soruları cevaplayacağız. İsmine bakıyorum bir anlam çıkaramıyorum tabii, ilginç geliyor ve bende merak uyandırıyor.  Filmin isminden bir şey anlaşılmıyor, tahmin edilemiyor.  Bende anlam veremiyorum. Ne zaman ki -izleyenler bilir- duvarda ki malum posteri görüyorum o zaman konunun ne kadar derin ve düşündürücü olduğunu anlıyorum.  İzledikten sonra bir kere daha o adama kızıyorum  ve sonra gözyaşları. Ne çizgili pijamalı çocukmuş ama... Ağlattı beni...

Çocuk meraklıydı... Babası çocuğunun sorularını düşünüp, nasıl cevap vermesi gerektiğini bilemezdi bazen... Çocuk yine cevabı zor soru sordu ve baba düşündü. İnsanların uğruna her şeyden vazgeçebileceği, hiçbir çıkar gözetmeden sadece kendi ve milleti için yapabileceği bir şey var mıdır?  Vardır yavrum; Ama şu ana kadar  hiçbir insanın , hiçbir devletin yaptığı görülmemiştir. Çünkü; yapmak zorunda olduklarını düşünürler, Zamana yenik düşerler, Doğru düşünmek istemezler. Ama bilmezler ki,  Sistem yavaş yavaş çöker, İsyan etmeyen de başına ne gelirse gelsin ''eyvallah'' der. Savaşmak barışmaktan kolaydır. Bu yüzden de vardır ama kimse bugüne kadar görememiştir.

Gelme sakın, gelsen de artık fark etmez ki... Bu yaşanmışlıklarımızın, hatalarımızın üstüne ne inşa edebiliriz ki artık? Beni  değiştirebilir misin? Peki ya kendini? Benim için neler yaparsın? Ne olursa olsun geleceğim diyorsan, Sadece sen gel, korkusuzca aç yüreğini bana! Öbür yüzünü pek beğenmedim ben!